Sarkis met Paradjanov
Van 24 september 2015 tot 31 januari 2016

Ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de Armeense genocide organiseert de Boghossian Stichting in 2015 een tentoonstelling met werk van twee vooraanstaande representanten van de hedendaagse Armeense kunstscene.

De in 1938 in Istanboel geboren Sarkis studeerde Frans, schilderkunst en binnenhuisarchitectuur. In 1964 verhuisde hij naar Parijs. Vijf jaar later nodigde kunstcriticus Harald Szeemann hem uit deel te nemen aan de thans legendarische tentoonstelling Quand les attitudes deviennent formes. Ook de overdracht van kennis en het onderricht liggen Sarkis na aan het hart. Hij beoefent uiteenlopende kunstdisciplines, gaande van de beeldhouwkunst en de schilderkunst tot de fotografie, de cinematografie en de installatiekunst. Sinds de jaren 1980 staat hij internationaal bekend om zijn heel eigen plastische stijl, waarbij objecten uit verschillende culturen met elkaar worden gecombineerd, in een zowel politieke als poëtische context. Dit jaar mag Sarkis Turkije vertegenwoordigen op de 56e Biënnale van Venetië, met zijn project Respiro. Hij neemt ook deel aan de tentoonstelling Armenity, in het Armeense paviljoen. Daarnaast stelt hij ook werk tentoon op de 14e editie van de Biënnale van Istanboel.

De in 1924 geboren Sergueï Paradjanov staat te boek als een van de grootste moderne cineasten. Hij raakte bekend in 1964 door zijn film De vuurpaarden. Zijn heel eigen poëtische en allegorische stijl vond echter zijn bekroning in zijn film Sayat Nova (1968), over het leven van de gelijknamige Armeense dichter, een prent van een verbluffende visuele schoonheid. Deze van de gangbare normen afwijkende film zou worden verboden in de voormalige Sovjet-Unie. In 1973 werd Paradjanov opgesloten in een kamp met een ‘streng regime’, tot in 1977. Wereldwijd namen kunstenaars het toen voor hem op. Reeds tijdens zijn verblijf in het kamp begon hij heel aparte plastische werken te creëren, bestaande uit collages, dozen, poppen, hoeden, in de stijl van een ‘beknopte film’, zoals hij dat toen zelf omschreef. Het gros van zijn oeuvre wordt thans bewaard in het aan hem gewijde museum in de Armeense hoofdstad Jerevan. Paradjanov zou nog twee andere films draaien: De legende van Fort Soeram (1985) en Asjik Kerib (1988), geïnspireerd op de etnische en culturele diversiteit in de Kaukasus. Hij overleed in 1990, tijdens de opnames van zijn film De bekentenis.

Bij wijze van hommage heeft Sarkis voor de Villa Empain een boeiende dialoog tussen zijn en Paradjanovs oeuvre opgezet.

Alle werken van Paradjanov, voor het eerst te zien in België in het kader van deze tentoonstelling, komen uit het Paradjanov Museum in Jerevan.

Sarkis wordt vertegenwoordigd door Galerie Nathalie Obadia (Parijs en Brussel), die een erg gewaardeerde bijdrage levert tot de organisatie van deze tentoonstelling.

Commissarissen zijn Diane Hennebert, Christophe Dosogne en Erik Bullot.

Ter gelegenheid van de tentoonstelling verschijnt er ook een boek-catalogus met daarin een studie van Erik Bullot en een nog niet eerder gepubliceerd scenario van Sergueï Paradjanov.